Korkunun ve Korku Sinemasının Psikolojik ve Sinematografik Bağlamda Sistematik Dinamikleri

Korku yüzyıllar boyunca öteki sayılan ve duygusal tepkiler arasında en fazla kaçınılan, tinin tene aktarımının en üst boyutlarda gerçekleştiği, ötekileştirilen ve varlığı yadsınan, doğuştan gelen duygu dizilerinden birisidir. Beynin normal algı sıralamasının yolunu seçmek yerine kendi yolunu oluşturan korkunun böylesi bir varlıksızlaştırılma durumuna düşmesi kaçınılmaz bir sonuçtur. Direkt olarak talamustan amigdalaya taşınan bu his hipotalamusu … Okumaya devam et Korkunun ve Korku Sinemasının Psikolojik ve Sinematografik Bağlamda Sistematik Dinamikleri

Universal Monsters Yeniden Çevrimleri ve Tröst Haline Getirilen Çocukluk Hayallerimiz

Universal Pictures’ın yaklaşık yedi yıldır ağzında gevelediği “Universal canavarlarını yeniden gündeme getireceğiz, bu evreni yeniden canlandıracağız” lakırdılarını açıkçası pek kimse ciddiye almıyordu. Ben de almıyordum zira ortaya çıkan “yeniden çevrimler” belli: Dracula Untold (2014), The Mummy (2017) ve The Invisible Man (2020). Özellikle Tom Cruise’lu, kanımca ne olduğunu oyuncuların bile açıklayamayacağı, sinema benzeri garabetten (Mumya) … Okumaya devam et Universal Monsters Yeniden Çevrimleri ve Tröst Haline Getirilen Çocukluk Hayallerimiz

THE INVISIBLE MAN: Alternatif Bir “Gone Girl” Uyarlaması

Gillian Flynn’in popüler romanından uyarlanan, David Fincher yönetmenliğindeki Gone Girl 2014 yılında vizyona girmişti. Gerek hikayesi gerekse anlatımıyla o dönem büyük ses getiren bu filmin günümüzde yeniden yorumlanışını bir anlamda Leigh Whannell’in son filmi, H.G. Wells uyarlaması The Invisible Man’de (2020) görüyoruz; tek fark Whannell’in filmine biraz bilim-kurgu serpiştirilmiş ve ses altyapısıyla korku öğeleri daha … Okumaya devam et THE INVISIBLE MAN: Alternatif Bir “Gone Girl” Uyarlaması